Bellenblaas, ken je het nog. Zo veel mogelijk bellen blazen, of juist zo groot mogelijk. En wat is er leuker dan de bellen die om je oren vliegen kapot te maken met je handen. Maar ook het kijken naar de kleurpatronen van de bellen, regenboogkleuren, olieachtige patronen die de bellen laten schitteren alsof het parels in de zon zijn.
Zo veel plezier met alleen een beetje water met een beetje zeepsop en een rondje op een stokje. Onlangs mocht ik weer even een schouwspel van kinderen rondom de bellen bewonderen.
Niets is het eigenlijk, of vrijwel niets en toch is het een pure vorm van blijdschap. De kracht van de kleuren, de bellen en het zweven is onmetelijk groot voor kinderen. Ze kunnen uren geboeid blijven zelfs als het continu uiteenspat.
Zo is het ook bij intermenselijke relaties. Heel veel energie komt vrij als er een beperkte energie gestoken word in iets kleurrijks, iets luchtigs, iets speels. Het verbind mensen met elkaar hoewel je elke keer weer ziet dat de duurzaamheid ontbreekt als je stopt met blazen. Maar zo lang je door gaat met het geven van energie krijg je beweging terug. De investering hoeft niet groot te zijn als je maar wel op het juiste moment bij de juiste groep je bellen blaast.
Wat zijn dan mooie bellen. Denk eens aan oprecht gekozen woorden om iemand te bedanken. Ze kosten niets, maar met voldoende aandacht leveren ze heel veel plezier op. Zodra ze uitgesproken zijn hebben ze hun nut bewezen. Dezelfde woorden zijn niet herbruikbaar, maar in een volgende situatie kan je opnieuw putten uit de ogenschijnlijk onuitputtelijke bron van je vocabulaire.
Kies er wat vaker voor om de mensen om je heen te laten stralen. De energie die vrij komt en het spel wat ontstaat kan mensen uren, dagen, maanden, jaren boeien.
