Weet je nog…. zo veel jaar geleden?
Weet je nog ….. wat je wilde?
Een auto, liefst een hele dure. Een huis, liefst met zwembad. Vakanties, vaak ver en luxe.
En nu….
Wellicht heb je het, en wat blijkt … je maakt je zorgen omdat je het kwijt kan raken.
Wellicht heb je het niet….het heeft je onzeker gemaakt, alles was toch mogelijk.
Status, velen jagen het na en weten niet meer waarom. Lang geleden had Maslov een prachtige visie op het spel. Eerst zoeken naar de basis behoeften, dan naar veiligheid, vervolgens naar status en dan…. als overtreffende trap zelfverwezelijking. Misschien moet je al die stappen door, misschien schakel je sneller en sla je stappen over. Het is een theorie die geen keiharde bewijzen kent, zoals veel sociologische modellen. Ik zie echter dat mensen die gedreven worden door de basisbehoeften voorbij gaan aan hun echte bestemming, soms uit noodzaak, overleven. Soms uit onduidelijkheid dat ze zelf het antwoord zijn (status).
Pas als mensen los komen van de jacht op status ontstaat er een nieuw soort verbinding. Er wordt echt gekozen voor de grote droom, geen status wel een richting. Onafhankelijkheid, wel verbinding. Als die fase bereikt is krijgen mensen status vanuit hun omgeving. Ze inspireren, ze motiveren en ze stralen vertrouwen uit. Vertrouwen in zichzelf, vertrouwen in anderen en wellicht vooral vertrouwen op het gegeven dat er heel veel buiten onze macht ligt. Je hebt niets in de hand, er is geen zekerheid, of morgen bestaat weet je niet. Dus waarom zorgen maken, je kan beter zorgen. Alle aandacht kan gaan naar het nu, het moment waarin de relatie gebouwd wordt, het product geproduceerd wordt, het leven geleefd wordt.
Mensen met deze houding zijn ontzettend aantrekkelijk omdat ze vertrouwen geven, niets terug verlangen, stabiliteit uitstralen en vooral omdat ze niet meer met zich zelf bezig hoeven te zijn. Ze kunnen zich richten op de ander. Ze kunnen zich richten op hun grotere doel.
Bewustheid hiervan komt voor op drie fronten, verstandelijk met het hoofd, gevoelsmatig met de buik, en in het bewuste onderbewuste het hart. Als je hierin zit, past jouw omgeving bij je, past je werk bij je, ervaar je weinig stress. En dat ligt dan maar voor een klein deel aan je omgeving en aan je werk, het ligt het meeste aan jezelf.
Regelmatige reflectie, filosoferen en met anderen samen aan mooie dingen werken zijn middelen om daar te komen. Daarmee is de status van toen, die vooral materieel was ingehaald door de status van nu die ongrijpbaar lijkt maar heel concreet te vertalen valt in: “Authentiek zijn”.
