Als zzp-er ben ik vanaf 2000 altijd gefascineerd geweest door samenwerkingsverbanden. Je moet namelijk als kleine zelfstandige altijd opboksen tegen de grote organisaties om je heen. Het waarborgen van continuïteit voor jezelf en voor je klanten blijft een struggle.
Tegelijkertijd is niets heerlijker voor een creatieve ondernemer om helemaal niet ondergeschikt te zijn aan een baas, geen opdrachten te hoeven accepteren die niet bij je passen en te werken aan jouw eigen merk.
Toen ik rond 2010, na een gedeeltelijke uitstap naar een docentenrol op de hogeschool van Amsterdam, weer volledig als zelfstandig ondernemer temidden van de crisis aan het overleef-ondernemen was besloot ik dat het anders moest. Ik had simpelweg een enorme behoefte aan gelijkwaardige collega’s om me heen. Collega’s maar dan wel op een volledig gelijkwaardige manier.
Ik wist wel waar ik heen wilde maar had geen enkel benul van de weg die ik nodig zou hebben om daar te komen. Het moest, zo had ik voor me gezien een soort samenwerkingsverband worden van gelijkwaardige zelfstandigen. Kwalitatief op hetzelfde hoge niveau als ik zelf en qua samenwerkingsbereidheid moest iedereen in het samenwerkingsverband geven hoger hebben staan dan nemen. Dat klinkt leuk en het begon ook leuk. Via diverse sociale media heb ik wat oproepen geplaatst. “Welke trainer, acteur of opleidingsprofessional is ook op zoek naar samenwerkingsverbanden met behoud van eigen identiteit”, was de boodschap. Elke eerste maandag van de maand stelde ik mijn keukentafel ter beschikking en ik ontving zeer veel mensen die het allemaal geweldig vonden. Maar tussen woorden en daden zit nogal wat verschil. Vooral als alles nog vaag en niet concreet is, zijn er heel veel mensen die willen aanhaken. Echter als je wat van ze gaat verlangen dan haakt de één na de ander af. Evenzo als de business wat langer uitblijft, is het voor velen moeilijk om gemotiveerd te blijven bouwen.
Via de nodige stations is dit alles inmiddels uitgegroeid tot een officiële Coöperatieve vereniging met uitgesloten aansprakelijkheid, onder de naam HetTrainingsbureau Coöperatief U.A.. Deze coöperatie is in 2013 ingeschreven bij de kamer van koophandel en sinds dien ben ik samen met prachtige collega’s aan een totaal nieuw soort organisatie aan het bouwen.
Over de weg hiernaartoe, de halsbrekers, de slapeloze nachten, de successen en de lessen die uit dit experiment naar voren zijn gekomen verzorg ik graag een spreekbeurt. Vanuit de praktijk gedreven met prachtige voorbeelden, pijnlijke momenten en humor sleep ik ondernemers, en medewerkers die in teamverband opereren mee langs prachtige lessen over macht, invloed, pijn, kernwaarden en missie en visie. Hoe verbindt je mensen zo aan elkaar dat ze vanuit volledige vrijheid kiezen voor de samenwerking. Hoe krijg je mensen mee in de droom die je wenst te realiseren.
HetTrainingsbureau is inmiddels een zeer stabiele organisatie die zich momenteel in een sterke groeifase bevind. Ik heb mijn rol als bestuursvoorzitter intern over gedragen aan iemand anders die meer talent heeft om deze rol te spelen dan ik zodat ik me als initiator volledig kan richten op de creatieve en ambassadeursrol waar ik veel beter in ben.