Pseudo wetenschappers hebben een bijzondere ontdekking gedaan van een nieuwe oprukkende zeer gevaarlijke ziekte. Het is al een oude ziekte die vroeger bestreden werd met “Mond dicht, doorgaan”. In de tijd dat er zeer ongelijke kansen waren voor iedereen was dit ook de beste remedie. Niet stikken maar slikken was ook een devies.
Inmiddels zijn de inzichten verbeterd en is er veel meer begrip voor de tamelijk zware afwijking. Gek genoeg heeft de patient over het algemeen alleen in indirecte zin last van de aandoening. Het effect op de omgeving is zo groot dat een sociaal isolement dreigt. Het grote voordeel daarvan is dat, bij een sociaal isolement klageritus constantus geen invloed meer kan uitoefenen. In de meeste gevallen verdwijnt de afwijking dan vanzelf.
Het grootste gevaar zit in de besmettelijkheid van de ziekte. Heb je mensen in jouw omgeving die aan klageritus constantus leiden benader ze nadat je preventief een dosis relativeertjes tot je hebt genomen. Hele organisaties en bevolkingsgroepen worden door deze ernstige aandoening bedreigd in hun kansgrijpingssysteem.
Het enkele jaren geleden ingevoerde “omdenken” biedt perspectieven, NLP en RET lijken ook wat te werken maar na het nodige onderzoek blijkt cold turkey stoppen nog het beste middel te zijn.
Maar pas op voor je het weet verandert Klageritus Constantus in het syndroom van kijkmijeensgelukkigzijn.
