Elke dag wordt hij weer wakker met een drukke agenda in zijn hoofd. Hij weet het zeker, vandaag moeten er weer veel knopen doorgehakt worden. Ooit had hij een droom, hij zou en moest de beste worden. Nu staat hij daar alleen aan de top van zijn prachtige organisatie. Het gaat goed en steeds vaker denkt hij terug aan spelen in de zon.
De speelsheid waarmee toen, in zijn jonge jaren alles mogelijk was, elke droom was haalbaar en samen met vriendjes en vriendinnetjes kwamen de meest fantastische plannen tot stand. Geen stress, geen gezeur over budgetten, geen weerstand maar spelen. Waarom gaat het nu zo vaak anders. Waar kan hij weer die speelkameraadjes vinden?
Gek eigenlijk, want er is helemaal niet zo veel veranderd. Hij had toen al hang naar avontuur. Hij had toen al moeite met routine. Hij was toen al de leider van de groep. Maar het was anders, het was spel. Diep vanbinnen ontwikkelt er zich een verlangen om weer terug te gaan naar dat onbevangen spel. Wat zou het hem brengen als hij al zijn angsten en onzekerheden die hij inmiddels heeft opgebouwd van zich af kan schudden. Wat zou er gebeuren als hij weer….
Hij staart uit het raam, belt zijn oude vrienden op en zegt…. “Moeten we niet weer eens spelen in de zon”. Zijn vrienden reageren enthousiast. Een er van zegt: “moeten we niet altijd spelen in de zon, of zelfs in de regen?”
Wat zou het toch fijn zijn als er een speeltuin bestaat voor volwassenen, om spelenderwijs te ontdekken wie je bent, om spelenderwijs jezelf te ontwikkelen en waarbij je kan reflecteren op wat je doet en wie je bent zonder gevoel van competitie. Puur dicht bij jezelf en toch uitdagend en grensverleggend.
Dit spelen in de zon komt er aan, een beetje anders maar wel speels. Wil je ook spelenderwijs wijzer worden? Sta je ook zeker maar af en toe onzeker aan de top van je onderneming of je afdeling? Zullen we er dan eens verder over praten?
